Thursday, May 31, 2007

Saturday, May 19, 2007


Sin sentido.

Sunday, May 13, 2007

Qntal

Nu allerst lebe ich mir werde,
sît mîn sündic ouge siht
daz reine lant und ouch die erde
den man sô vil êren giht.
mirst geschehen des ich ie bat,
ich bin komen an die stat
dâ got mennischlîchen trat.

Schoeniu lant rîch unde hêre,
swaz ich der noch hân gesehen,
sô bist duz ir aller êre:
waz ist wunders hie geschehen!
daz ein magt ein kint gebar
hêre über aller engel schar,
waz daz niht ein wunder gar?

Hie liez er sich reine toufen,
daz der mensche reine sî.
dô liez er sich hêrre verkoufen,
daz wir eigen wurden frî.
anders waeren wir verlorn:
wol dir, sper, kriuz unde dorn!
wê dir, heiden! deist dir zorn.

Hinnen fuor der sun zer helle
von dem grabe, dâ er inne lac.
des was ie der vater geselle
und der geist, den niemen mac
sunder scheiden: êst al ein,
sleht und ebener danne ein zein,
als er Abrahâme erschein.

In diz lant hât er gesprochen
einen angeslîchen tac.
dâ diu witwe wirt gerochen
und der weise klagen mac
II: und der arme den gewalt,
der dâ wirt an ime gestalt.
wol im dort, der hie vergalt!


Qntal -- Palestinalied

Saturday, May 12, 2007


Blackmore's Night

I Still Remember

I thought of you the other day
How worlds of change led us astray
Colors seem to fade to gray
In the wake of yesterday…
You looked into my eyes
You had me hypnotized
And I can still remember you

I had a dream of you and I
A thousand stars lit up the sky
I touched your hand and you were gone
But memories of you live on…

You looked into my eyes
You had me hypnotized
And I can still remember you
Those moments spent together
Promising forever
And I can still remember you

Do you ever think of me
And get lost in the memory
When you do, I hope you smile

Thursday, May 10, 2007

10 de Mayo y con estas temperaturas? Vamos vamos...y hace dos dias lloviendo...este tiempo está loco! xD.

Pues nada, a disfrutar de estos dias, que son los mejores.

Wednesday, May 09, 2007


Pues venga, que traemos "novedades", y lo pongo entre comillas, porque conocer los conocia, y mucha gente, pero hasta hace poco que no he escuchado su disco, que, sinceramente, está muy bien! jajaja.

Sus letras son un tanto distintas a lo habitual, y de ahí que sean "especiales", porque su musica es cojonuda. Para escuchar el disco, hay que dejar atrás eso de imaginarse temas comunes a ese género, abre tu mente my friend! jaja.

Para pasar un rato divertido, desde luego que cumple su misión de sobra, y que narices, no solo para un rato, las melodias están cojonudas, y las letras!.

Aquí os dejo su pag, en la que os podeis descargar su disco totalmente gratis, y ver sus curiosidades, las del grupo claro.


El Reno Renardo.


Y aquí su famoso "videoclip". Camino Moria. ( Si conoceis a Gabinete Caligari - Camino Soria, lo reconocerás en esta canción, jeje).

Camino Moria.



Pues eso, que lo disfruteis, que merece la pena!.

Tuesday, May 08, 2007

Vamos a jugar en el Soool....


Nanananana....pues escuchando otra vez este tema, como no podia ser de otra forma, se me han venido un ontón de recuerdos a la cabeza.

Anda que no ha llovido ni nada desde entonces!.

Uff...mejor otro dia hablo de lo que se me ha pasado por la cabeza y más concretamente, del tiempo, que miedo me da...

Monday, May 07, 2007

Vamos al Octoberfest!
Jaja.
Pues haciendo Click Aquí, y haciendo un poco el moñas, te dan esa oportunidad, a parte de regalara cosillas a lo largo de la semana. Asique si te gustan las cañitas y las tapitas, create un grupo, y puede que ganes algo, incluso el viaje!, jaja.

Tss, con su musiquita y todo.! Click.

Sunday, May 06, 2007

Viva Londres y la madre que lo parió.


Próximo destino: Londres.


Ministry Of Sound. La meca del sonido! Imprescindible.



School Disco:


OMFG! El destino de este año es Ibiza, pero el del año que viene, Londres de cabeza!

Videos.

Click.
Click.
Click.
Click.
Click.


Vamonos yaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!





Y
a

S
o
n

g
a
n
a
s

d
e

t
o
c
a
r

l
a
s

n
a
r
i
c
e
s
.


P
a
c
i
e
n
c
i
a
,

j
o
d
e
r
,

e
s
t
o
y

c
a
n
s
a
d
i
s
i
m
o

d
e

e
s
p
e
r
a
r
,
t
a
n
t
a

p
a
c
i
e
n
c
i
a

n
i

l
e
c
h
e
s
.

L
o

m
i
o

e
s

p
a

e
s
t
a
r

e
n
c
a
b
r
o
n
a
o

y

c
o
n

r
a
z
ó
n
,

p
o
r
q
u
e

v
a
m
o
s
.

N
o

l
o

e
n
t
i
e
n
d
o
,

s
i
n
c
e
r
a
m
e
n
t
e
.

Q
u
i
e
r
o


q
u
e

m
e

p
a
s
e
n
e
s
a
s

c
o
s
a
s
,

j
o
d
e
r

n
o

c
r
e
o

q
u
e

s
e
a

m
u
c
h
o

p
e
d
i
r
.
-------____---____--......H..___----//._----Dont try this at home.
Pink Floyd -- High Hopes Live.


Video clip.


Lyric.

Beyond the horizon of the place we lived when we were young
In a world of magnets and miracles
Our thoughts strayed constantly and without boundary
The ringing of the division bell had begun
Along the long road and on down the causeway
Do they still meet there by the cut
There was a ragged man that followed in our footsteps
Running before time took our dreams away
Leaving the myriad small creatures trying to tie us to the ground
To a life consumed by slow decay

The grass was greener
The light was brighter
With friends surrounded
The nights of wonder

Looking beyond the embers of bridges glowing behind us
To a glimpse of how green it was on the other side
Steps taken forwards but sleepwalking back again
Dragged by the force of some inner tide
At a higher altitude with flag unfurled
We reached the dizzy heights of that dreamed of world

****

Encumbered forever by desire and ambition
There's a hunger still unsatisfied
Our weary eyes still stray to the horizon
go down this road we've been so many times

The grass was greener
The light was brighter
The taste was sweeter
The nights of wonder
With friends surrounded
The dawn mist glowing
The water flowing
The endless river

Forever and ever
"Hey, is that Charlie? yes... Hello Charlie... great"

Saturday, May 05, 2007


Moby

Como ya comenté, pondría algo sobre este personaje, que se merece un hueco en el blog.

Lo conocí hace cuatro años, más o menos, de manos de un amigo. Un dia apareció con un disco, de un tal "Moby", y el título del album era "18".

Al principio, como siempre, le dije que no me gustaria, puesto que no coincidiamos en gustos musicales, pero fué ponerlo, y cambiar de opinión. Y desde entonces he ido recopilando todos sus temas, hasta hoy.

La verdad esque, hacía mucho que no escuchaba nada suyo, simplemente, lo tenía ahí sin más, pero no lo escuchaba. Y por unas cosas o por ortas, hace unas cuantas noches, buscando canciones nuevas para completar mi lista, encontré varias de Moby, y me puse a escucharlas.

Que de recuerdos se me vinieron!Jaja...

Bueno, no me enrrollo más, aquí dejo todos sus discos, y un poquito de su vida.

Moby:

Moby (born Richard Melville Hall on September 11, 1965, in Harlem, New York, and raised in Darien, Connecticut) is an American songwriter, musician and singer. Moby also serves as the name of his live band.

After some limited success in the 1990s with techno music, his biggest success was his more mainstream album Play, released in 1999, which sold 10 million copies worldwide.[1] He continues to record and release music today.

Moby plays keyboard, guitar, bass guitar and drums. He took his nickname from the novel Moby-Dick, which was written by Herman Melville, his great-great grand uncle.[2] He has also released music under the names Voodoo Child, Barracuda, UHF, The Brotherhood, DJ Cake, Lopez, and Mindstorm. He has received a lot of attention for his political, environmental and religious beliefs.


More...Click.


Discografía.

Moby - Moby
Moby. 1992.


Moby - Early Underground
Early Underground. 1993.


Moby - Move
Move. 1993.


Moby - Ambient
Ambient. 1993.


Moby - Move Ep
Move Ep. 1994. (Carátula)


Moby - Moby Disk
Moby Disk. 1995. (Carátula).


Moby - Everything Is Wrong
Everything Is Wrong. 1995.


Moby - Bring Back My Happiness
Bring Back My Happiness. 1995. (Carátula).


Moby - Animal Rights
Animal Rights. 1996.


Moby - Rare:Collected B-Sides 1989-1993
Rare: Collected B-Sides. 1989-1993. (Carátula).


Moby - I Like To Score
I Like To Score. 1997.


Moby - Honey
Honey. 1998. (Carátula).


Moby - Play
Play. 1999.


Moby - 1993-98-Songs
1993-98 Songs. 2000. (Carátula).


Moby - 18
18. 2002. (Carátula).


Moby - Play: The B-Sides
Play: The B-Sides. 2004.


Moby - Hotel
Hotel. 2005.


Moby - Go: The Very Best Of Moby
Go: The Very Best Of Moby. 2006.





Singles.

-- Lift me up.
-- Where you end.
-- Porcelain.
-- In this world.
-- Honey.
-- James Bond Theme.
-- Run On.
-- Natural Blues.
-- Extreme Ways.
-- Why does my heart feel so bad.
-- Go. (?)
-- Feeling So Real.
-- Hymn.


Bueno, no están todos, pero hay suficientes creo. jeje.

Que lo disfruteis.









Pulsa, y elige tu imagen.

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10.
-- Lo echo de menos, mucho... --

-- Estos dias tontisimos que me dan, agg...no se si odiarlos o ...o que!. Me joden más que nada, ya ves, todo bien, todo tan bien, y de pronto y sin ton ni son, pum! Aquí estoy, otra vez, o más bien, aquí está esa parte de mi que no se ha hecho todavía a la idea, despues de un año, de la situación.

Yo no se si es algo triste o que cuesta taaaanto asimilarlo, pero joder, no es normal. No es normal sentir esta angustia después de todo y de tanto tiempo. Pero ya ves, auqi estoy otra vez, con el lio en la cabeza y sin saber como quitármelo de encima.

Y es eso, encima ahora viene el buen tiempo y con las ganas de salir...todo se junta. Ahora mismo estaria tan ricamente en la calle...dando un paseo, o tomando algo, o en el cine, o yo que se! mil cosas, contándonos nuestras historias, abrazándonos, acariciándonos...bromeando...dios...

Porqué? porqué otra vez estoy con esta maldita sensación. Eras mia, aunque suene egoista...eras mia, y te encantaba que te lo dijese...eras mi cosita...mi pequeñita...la del moño! jaja...en fin. Y así un largo etc que todavía no he olvidado.

Joder, si llevo ya la tira de tiempo perfectamente, porqué ahora...otra vez esta sensación...es un maldito vacio interior increible. Parece que no lo pueds rellenar con nada. Que sólo hay una manera de rellenarlo y es l más dificil e imposible...Pero aquí es cuando vienen las malditas contradicciones. Si no si no si no si no si no...Y sé de sobra que es no, lo sé, pero esque...

Lo que no sé s porqué pienso todo esto, solo tu, nadie más. He tenido varias oportunidades, y las he desechado. La razón? Esa maldita parte de mi que todavía te siente. No soy capaz de besar a otra, no soy capaz, ni siquiera plantearme algo de eso. A veces pienso, que soy tonto, por tirar oportunidades sin conocer a esa persona, pero esque no me veo no capaz sino...agusto.

Se mezcla el miedo, la desgana, los recuerdos, e infinidad de cosas que sólo las nota uno mismo en el interior, y después de haber pasado por esto, y de haber querido tanto a alguien.

Y yo que pensaba que no iba a querer a nadie, mira que te lo dije veces...jaja..iluso. "Querer? Enamorarme? yo? a alguien? aaaandaa yaaa...eso a mi no me pasará". nunca digas nunca, lección aprendida, desde luego.

A lo mejor todo tiene una razón de ser, un cometido, y hasta ahí tenía que llegar lo nuestro. A lo mejor tu no eras la chica indicada para mi...pero que narices...yo si lo queria y era feliz y dios, mil cosas que no cambiaba por nada del mundo.

No me imagino con nadie más. Así de tonto he salido! jaja, tu me aguantabas mis cosas...y mis..bueno ya sabes, complejos. Contigo me sentí totalmente liberado, no le dí mayor importancia a nada desde que empecé contigo. Me daba igual lo que pensasen, y ahora, ahora estoy otra vez como un niño asustado que no quiere abrirse a nadie, arisco, reservado...y lo peor de todo, esque me da igual. Esta situación, el ser arisco, reservado etc etc...me da igual, es más estoy bien así. Pero supongo que será una coraza de cara al exterior.

Pfff...menudo lio, jaja, me rio por no llorar, de verdad. Es una situación que, espero que llegue el dia que pueda darle lógica y quedarme agusto, porque todavía no se la encuentro, esa parte de mi está todavía buscando respuestas. Y no se si es bueno o malo.

Quisiera gritar, pero hay vecinos, aunque será que no he llorado veces y habré gritado veces ya con todo esto...

Tendré que abrirme más a la gente? tendré que ser más sociable? tendré que quitarme esas ideas absurdas de la cabeza? Esque no se si es lo que quiero... ya se verá con el tiempo como termina todo. --


...Todo, todo, todo, todo,
yo quiero contigo todo.
Poco, muy poco a poco, poco,
que venga la magia y estemos
solos, solos, solos, solos,
yo quiero contigo sólo...


-- Como antes, si se pudiesen cambiar las cosas...--


Unas foticos del pueblo.

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8.

Friday, May 04, 2007


Top Gear

Hoy traigo un programa, pero de los que merecen la pena ser vistos. Se llama Top Gear, y lo protagonizan, Jeremy Clarckson, Richard Hammond y James May. Bueno, y que no se me olvide, The Stig, el probador de los coches en el circuito, que es wow, el amo! jajaja.

Sigo el programa desde hace unos años, y cada vez sorprenden más, y con mejores cosas. Se hace muy divertido el programa, porque, aparte de habalr sobre coches, montan unos tinglados espectaculares a parte del show. Dignos de ver!.

Tan pronto hacen una apuesta de ver quien es más rapido yendo de un pais a otro, uno en coche y otros en transporte publico, como diseñar una lanzadera espacial a partir de un coche antiguo, o echar un partido de futbol con coches.... Siempre innovando, y eso se agradece!.

También llevan a personajes famosos, les acen una entrevista, y les proponen conducir, con un "reasonably priced car"(jajajaja), en un circuito que tienen montado donde hacen el programa. (Foto).

Como se puede ver en la foto, se trata de unos almacenes, o hangares y unas pistas de aterrizaje. Un lugar perfecto para poner los coches a prueba y pasar en cada programa de los 300Km/h.

Hay un aspecto curioso del programa, y es que mantienen el secreto de quien es The Stig, "no lo saben" "nadie sabe quien es", lo mantienen en secreto, y la verdad, es un gran aliciente el que lo tengan así, porque supongo que en cuanto se desvele ese secreto....perderá esa magia que tiene Stig, o como a veces dicen."Es solo un casco y un traje que tenemos ahí colgado, y cuando abrimos la taquilla y lo sentamos en un coche, toma vida, ese es The Stig". Jajaja.
Y como se puede comprobar, es el mejor.!.

El nombre que si han desvelado ha sido el del anterior Stig. (Click)

The Stig.
Más sobre él.



Bueno, y ahora uno a uno, iré presentando a los miembros, incluso al perro que tienen como mascota desde hace una temporada!.

Jeremy Clarkson.

Richard Hammond.

James May.


También una reseña desde cuando lleva en antena y quien ha ido pasando por el programa.

Click.

Y el actual Top Gear.

Click.

El Equipo. Click.

Top Gear Magazine.

Unos cuantos videos de cada uno probando coches.

Jeremy Clarkson.
1º.
2º.

Richard Hammond.
1º.
2º.
3º.

James May.
1º.
2º.

The Stig.
1º.
2º.

Korn Coming Undone

"Coming Undone"

Keep holding on
When my brain's tickin' like a bomb
Guess the black thoughts have come Again to get me
Sweet bitter words
Unlike nothing I have heard
Sing along mocking bird
You don't affect me

That's right
Deliverance of my heart
Please strike
Be deliberate

[Chorus]
Wait
I'm coming undone
Irate
I'm coming undone
Too late
I'm coming undone
One looks so strong
So delicate
Wait
I'm starting to suffocate
And soon I anticipate
I'm coming undone
One looks so strong
So delicate

Choke choke again
I thought my demons were my friends
Getting me in the end
They're out to get me
Since I was young
I've tasted sorrow on my tongue
And this sweet sugar gun
Does not protect me

That's right
Trigger between my eyes
Please strike
Make it quick now

[Chorus]

I'm trying to hold it together
Head is lighter than a feather
Looks like i'm not getting better
Not getting better

[Chorus]


Thursday, May 03, 2007

Antes de desaparecer entre las sabanas, os quiero presentar a...mi pueblo! xD.
Si, aquí pasé los 4 primeros años de mi vida, y desde luego, los más despreocupados.

La verdad, de esos años no me aucerdo nada, bueno, por fotos y por lo que me han contado...

Bueno, no esque solo haya estado ahí cuatro años y ya, sino que, llevo yendo toda mi vida, y los cambios han sido tremendos en "sólo" 21 años.

Lo recuerdo como un sitio tranquilo, aún siendo un puebllo grande y con mucha gente. Dónde todo el mundo se conocía, todos hablaban entre sí...

Me acuerdo de esas noches de verano, salir a la puerta de la casa de mi abuela, a habalr con las vecinas. Se reunian todas las noches, a hablar, hasta las doce o la una de la noche.

Mientras los niños, jugabamos, sin preocupaciones, podiamos ir a cualuquier lado del pueblo, que no pasaría nada.

Jugabamos a la pelota, a la peonza, a cazar arañas, poniendo un palito en la tela y moviendolo, al escondite, a las chapas, a las canicas, a los soldados...éstos venian en unos sobres, y venian un monton!Jaja. No se, muchos juegos.

Salir a dar un paseo con la bici, no era un problema, habia coches si, como no, pero, no como para preocuparse. Yo hacía la compra con 9 años, y allí todos me conocían, asique, no habia nada por lo que preocuparse.

Todas las familias tienen un mote en el pueblo, la nuestra es Chava, yo soy un Chavo, jaja. Bueno, me llamaban Chavito. Y todavía me lo siguen llamando.

Allí a la gente mayor se la conoce como "Tios/as". "vete encá la tia Elisa a comprar leche".
"el pan encá la tia Mari y los yogures encá el tio Salvador". Jaja...no ha pasado tiempo desde eso ni nada...

Lo mejor siempre pasaba en verano, que era cuando iban los primos, y todos nos juntábamos allí. Además éramos vecinos!. Todas las mañanas, ibaos a jugar al futbol, a las pistas, que era el patio trasero de una escuela, justo al lado de la Iglesia del pueblo.

Después, subiamos otra vez a casa, a comer, y a eso de las cinco, con toda la calor, cogiamos las bicis y nos marchábamos al campo con ellas. A pasar la tarde, jugando, haciendo que nos prerseguian los malos, o los dinosaurios! jaja. Buscando piedras preciosas, o ir a la charcaa por los renacuajos.

Otras veces subiamos a una montañita que hay, a las afueras, al lado de la residencia, que se la conoce como el Canto de los Pollitos. Es curioso, porque, desde lejos, se ve el porqué del nombre. En la parte más baja, hay una piedra con forma de huevo, más arriba, hay dos piedras enormes, una con forma de gallina y otra con forma de pollito. Después de llegar hasta allí, pues como no, tocaba bajar, y bajabamos a toda leche! jaja, nunca nos caimos...y eso que éramos unos tirillas!.

Justo al lado de la piscina, que también está cerquita del Canto de los Pollitos, habia un circuito para bicicletas. Habia dias que nos pasabamos la tarde entera haciendo el circuito.

Y esa es otra, la piscina, o las piscinas, que habia dos. Una se la conoce como la piscina Del Teso y la otra la piscina de Icona. A ésta íbamos menos veces, pero era la mejor de las dos. Estaba en una zona que se conoce como la Aliseda. Todo campo, todo bosque, y entre todo eso, la piscina.

Que tiempos aquellos...jajaja...pasaba el verano en el pueblo, sin preocupaciones, pasándomelo en grande...

Hay más historias, muchas más. Me ha pasado de todo allí. Tanto bueno como malo. Pero eso si,lo bueno representa un 99%, que no lo cambiaria por nada del mundo.


Ese 1% representa la brecha que tengo en la cabeza gracias a una ida de pelota mia, por ser un cabezón y empeñarme en bajar los escalones de casa con el triciclo xDD. Después de esa cabezoneria y 4 puntos, no lo volví a intentar...con el triciclo claro, porque uno crece y se vuelve más bruto xD.

Ahora el pueblo, ha cambiado por completo, mantiene su toque antiguo, mantiene sus formas, pero ese encanto que tenia...se ha masificado, hay muchisima gente, muchos extranjeros, muchos desconocidos, por así decirlo, mucha edificación...se ha perdido ese toque que tenia...eso de poder salir por la noche sin problemas, poder coger la bici sin miedo, el salir la gente mayor a la calle a hablar, los niños jugando tranquilamente en las calles,...eso ya no existe.

Ahora todo el mundo se saluda por obligación prácticamente, no como antes, que habia muchas historias que contar sobre el campo, sobre las mañanas, y sobre el trabajo...

Me gustaba el pueblo de antes, no el de ahora.

Mi pueblo es Sotillo de la Adrada, y está en Avila. Recomendable 100% para haber ido hace 10 años. Si alguien se anima...
Habia escrito un tocho sobre la WWII, pero pfff...a lo mejor en otra ocasión...
Pues eso...otro dia si eso.